Mobbing pracownika

             Mobbing to zjawisko polegające na częstych i powtarzających się działaniach przełożonego lub współpracowników w miejscu pracy, wymierzanych regularnie przeciwko jednej osobie. Działania te mogą prowadzić do wykluczenia jednostki ze wspólnoty pracowniczej. Typowymi zachowaniami mobbingującymi jest m.in. długotrwałe nękanie, dokuczanie, poniżanie i straszenie. Istotą manipulacyjnego charakteru mobbingu jest to, że polega on na długim okresie prześladowań, znacznej częstotliwości występowania negatywnych oddziaływań oraz braku możliwości, czy warunków do samoobrony.

               Osoby kompetentne często padają ofiarami niechęci i zachowań mobbingowych ze strony współpracowników, którzy czują się zagrożeni tym, że osoba ta, jest lepsza od nich w swojej pracy. Nie polega on w tym przypadku na podważaniu kompetencji (bo jest to trudne do przeprowadzenia), ale przeważnie osoby te zostają zepchnięte na margines, są obmawiane a inni  współpracownicy próbują takiej osobie podłożyć nogę tylko po to, by szef zobaczył, że ta osoba nie jest aż tak dobra jak się wydaje. Bycie dobrym w tym co się robi nie zapobiega mobbingowi. To właśnie ludzie  pracowici, twórczy, zdolni, o cechach perfekcjonisty, najczęściej padają ofiarami ze strony przełożonego. Zachowanie to wynika z tego że osoby te łatwo zyskują przewagę merytoryczną nad szefem. Co powoduje, że on czując się  zagrożony, reaguje nienawiścią i agresją.

               Osoby odmienne. Bycie innym jak reszta zawsze może owocować większą podatnością na mobbing. Wynika to z prostej psychologii stada – nie lubi odmieńców, bo ich nie rozumiemy i zakładamy, że są zagrożeniem. Odmienność może być każdego typu – homoseksualizm, bycie niewierzącym w religijnym środowisku, brak dzieci w środowisku, w którym każdy ma swoje pociechy, a nawet inny styl ubierania się.

               Osoby zbyt miłe i łagodne. Nadają się na kozły ofiarne, bo nikt nie spodziewa się walki i obrony z ich strony. Cichy i spokojny współpracownik jest dobrym materiałem do tego, by się na nim wyżyć, bo nie będzie walczył o swoje i najprawdopodobniej nikomu się nie poskarży.

              Osoby nadwrażliwe na krytykę, delikatne, podatne na psychiczne zranienie i niepewne swojej wartości. Tacy pracownicy, spragnieni uznania w oczach przełożonego, stają się od niego zależni. Starają się pracować jak najlepiej, oczekując od niego uznania i akceptacji. Tę psychiczną zależność i pragnienie uznania wykorzystuje biegły w manipulacji szef, który z łatwością może zachwiać samooceną pracownika, wmawiając mu, że jest nieudolny czy winny. Ofiara odczuwa wtedy przykry dysonans między przekonaniem o dobrze wykonanej pracy, a niską oceną szefa. Przeżywa kompleks skrzywdzonego dziecka nienawidzącego rodziców, a jednocześnie garnącego się do nich. Wtedy bardzo łatwo popełnia błędy, a na to tylko czeka szef, aby potwierdzić swoją negatywną opinię o pracowniku.

               Heinz Leymann, światowej sławy ekspert w dziedzinie mobbingu, leczył z jego skutków 1300 osób. Jego wnioski były dość zaskakujące. Ofiary mobbingu niczym szczególnym nie wyróżniają się pod względem cech osobowości. Twierdzi on, że stanie się ofiarą mobbingu jest głównie wynikiem danej sytuacji, a nie osobowości człowieka.

              Jest to zatem okoliczność, która skłania do przemyśleń czy aby mobbing nie występuje wówczas gdy nałoży się na siebie szereg okoliczności. Czynnikiem zupełnie tutaj zupełnie drugorzędnym jest sama osobowość pracownika mobbingowanego.